ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ชาวฮ่องกงจางเจียอันถ่ายทำสารคดี “เส้นทางอันขรุขระ”

ร่วมกับ IC Voice FM 97.5 [新生報到－我們在台灣] (ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่มารายงานตัว－พวกเราอยู่ในไต้หวัน) จัดทำบันทึกเรื่องราวสุดประทับใจเกี่ยวกับผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ในไต้หวัน ซึ่งในตอนนี้ได้เรียนเชิญ จางเจียอัน (張家安) ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่รุ่นที่ 2 ชาวฮ่องกงมาร่วมแชร์กับทุกท่าน ซึ่งปัจจุบันจางเจียอันเป็นวิศวกรในเมืองซินจู๋ และกำลังเรียนต่อปริญญาโท เธอให้ความสนใจกับประเด็นปัญหาท้องถิ่นมานาน และมีส่วนร่วมในการถ่ายทำสารคดีอีกด้วย

[เว็บไซต์ข่าวรอบโลกสำหรับผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่] ยังได้นำเรื่องราวของตอนนี้มาจัดทำเป็นบทความ 5 ภาษา ได้แก่ จีน อังกฤษ เวียดนาม ไทย และอินโดฯ เพื่อให้ผู้อ่านรู้และเข้าใจเกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็กและเส้นทางการดำรงชีวิตหลังจากอพยพย้ายมาอาศัยอยู่ในไต้หวัน

เมื่อจางเจียอันอายุได้ 10 ขวบ ครอบครัวของเขาได้อพยพย้ายมาอยู่ที่ไต้หวันเนื่องจากพ่อต้องย้ายมาทำงานที่นี่ จางเจียอันผู้ที่เติบโตมาในสังคมเมืองฮ่องกง ตอนนั้นพูดภาษาจีนไม่ได้ เธอเพิ่งเริ่มเรียนจู้อินหลังจากเดินทางมาที่ไต้หวันตอนเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เนื่องจากสำเนียงการออกเสียงและอุปสรรคทางด้านภาษา โดนเพื่อนรังแกหรือถูกมองว่าไม่ค่อยเข้าพวก สิ่งนี้ทำให้เธออยากรู้จักวัฒนธรรมของไต้หวันมากขึ้น เกิดความคิดที่อยากจะเป็นชาวไต้หวันมากกว่าชาวไต้หวันเองซะด้วย

อ่านข่าวเพิ่มเติม : รางวัลวรรณกรรมสำหรับผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่และแรงงานต่างชาติ ครั้งที่ 8 รางวัลชนะเลิศ 1 แสนเหรียญ

สารคดี “崎嶇之路” โดยจางเจียอัน ภาพ／นำมาจาก YouTube

เมื่อย้อนกลับไปในวัยเด็ก จางเจียอันอาศัยอยู่ที่เขตซ้าถิ่นในเขตดินแดนใหม่ (New Territories) ทางตอนเหนือของเกาลูน ฮ่องกง เมื่อเทียบกับเกาะหลักของฮ่องกงแล้วเขตซ้าถิ่นเป็นเหมือนย่านชานเมืองที่สะดวกสบาย ทุกเทศกาลไหว้พระจันทร์ เด็ก ๆ ทุกบ้านจะแอบใช้กล่องเหล็กที่ใส่ขนมไหว้พระจันทร์จุดเทียนแล้วสนุกไปกับแสงไฟที่จุดอยู่ในกล่องเหล็กด้วยกัน  ซึ่งกิจกรรมนี้มีชื่อเรียกว่า “เปาล่า” ต่อมาเมื่อจางเจียอันกำลังจัดเรียงอัลบั้มภาพอยู่ เธอบังเอิญเจอภาพตอนที่เธอเล่นไฟ พ่อแม่ของเธอกำลังบันทึกภาพด้วยกล้อง ทิ้งภาพถ่ายที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันล้ำค่าเอาไว้

จางเจียอันยังจำได้ว่าในวันแรกที่เขามาถึงไต้หวัน เขารู้สึกว่าทุกอย่างแปลกใหม่ ถึงแม้ว่าอาหารของที่นี่จะอร่อยมาก แต่ในช่วงเวลากลางคืน เธอคิดว่าเธออาจจะไม่ได้เห็นหน้าเพื่อนและญาติที่ฮ่องกงอีกแล้ว เพราะเธอพลัดพรากจากญาติพี่น้องและเพื่อน ๆ ในฮ่องกงเป็นเวลาหลายปี เธอทำใจไม่ได้ ได้แต่แอบร้องไห้ใต้ผ้าห่มนวม สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือการได้รับข่าวร้ายเกี่ยวกับการเสียชีวิตของญาติ ด้วยเหตุนี้ เธอคร่ำครวญ “หากญาติ ๆ ทุกคนอาศัยอยู่ในไต้หวัน ก็คงสามารถกลับไปเจอหน้ากันครั้งสุดท้ายได้ทัน”

อ่านข่าวเพิ่มเติม : นักศึกษาชาวพม่าเดินทางเข้ารายงานตัวต่อสตม.เพื่อขอเดินทางกลับประเทศบ้านเกิด

จางเจียอันผู้อพยพย้ายจากฮ่องกงมาอาศัยอยู่ในไต้หวันเมื่ออายุ 10 ขวบ  ภาพ／โดยจางเจียอัน (張家安)

เกี่ยวกับปัญหาการย้ายถิ่นฐานของหมู่บ้านต้าฉีในเมืองซินจู๋ที่จางเจียอันกังวลมากที่สุด ทุกครั้งที่เธอได้มีโอกาสสัมภาษณ์ชาวบ้านในหมู่บ้านต้าฉี เห็นพวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการเก็บข้าวเก็บของ เธอมักจะนึกถึงตัวเองที่ต้องย้ายบ้านในช่วงเด็ก ความรู้สึกของการที่ต้องไปปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ใหม่ ดังนั้นเธอจึงหวงแหนทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ และแม่ของเธอยังบอกด้วยว่า ซินจู๋เป็นบ้านของเธอ เพราะในที่สุดพวกเขาสามารถตั้งหลักปักฐานในที่เดียวกันได้

สำหรับอนาคต จางเจียอันหวังว่าจะสามารถตีพิมพ์เป็นหนังสือหลังจากทำวิทยานิพนธ์ปริญญาโทเสร็จ นอกจากนี้ เธอยังหวังว่าสารคดีเรื่อง “崎嶇之路” เส้นทางอันขรุขระของเธอจะได้รับการจัดแสดงในร้านหนังสือ เพื่อให้ผู้คนสามารถเข้าใจปัญหาการย้ายถิ่นฐานของหมู่บ้าน ต้าฉี และหารือประเด็นสำคัญของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอยู่ร่วมกับวัฒนธรรมท้องถิ่นมากขึ้น