นักศึกษาไต้หวันฟังเสียงของหญิงไทยในเชียงใหม่ผ่านภาพถ่ายของแต่ละคน

การเดินทางท่องเที่ยวรอบโลกเพื่อเปิดหูเปิดตาเป็นความฝันของเยาวชนทุกคน โครงการการเรียนรู้และประสบการณ์ในต่างประเทศสำหรับนักศึกษา ของสำนักงานพัฒนาเยาวชน กระทรวงศึกษาธิการไต้หวัน ได้ส่งเสริมและสนับสนุนให้นักศึกษาวางแผนการสำรวจและสัมผัสประสบการณ์ในต่างประเทศอย่างอิสระภายใต้ระบบหลักสูตรของโรงเรียนหรือกิจกรรมโครงการต่างๆ โดยโครงการดังกล่าวจัดขึ้นเป็นปีที่ 6 แล้ว และมีนักศึกษามากกว่า 3,400 คนที่เดินทางไปต่างประเทศเพื่อเรียนรู้และสัมผัสประสบการณ์ และเมื่อวันที่ 16 พ.ย.ที่ผ่านมา มีการจัดประกวดผลสัมฤทธิ์ของโครงการประจำปีนี้ และพิธีมอบรางวัล ณ ชั้น 6 ของสำนักงานพัฒนาเยาวชน ซึ่งมีทีมที่ร่วมโครงการเข้าประกวดทั้งสิ้น 51 ทีม โดยมีผู้ถูกคัดเลือกให้ได้รับรางวัลชนะเลิศ 6 กลุ่ม และรางวัลผลงานยอดเยี่ยม 20 กลุ่ม

เฉิง ลู่ฉี่ (曾律綺) นักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปะแห่งชาติไทเป หนึ่งในผู้ที่ได้รับรางวัลชนะเลิศ โดยนำเสนอ “ภาพถ่าย 1 ใบ ของฉัน” ซึ่งในยุคของการพัฒนาด้านดิจิทัล ผู้คนต่างลืมไปแล้วว่าพวกเขาใช้ "ภาพถ่าย" เพื่อเก็บความทรงจำ เฉิง ลู่ฉี่ใช้ภาพถ่ายเป็นสื่อกลางในการฟังเสียงของผู้หญิงใน จ.เชียงใหม่ ประเทศไทย รวมทั้งเข้าใจเรื่องราวในท้องถิ่น มนุษยศาสตร์ และวิถีชีวิตของคนในท้องถิ่นด้วย

เฉิง ลู่ฉี่ได้พบผู้หญิง 4 คน ที่ จ.เชียงใหม่ ซึ่งมีสถานะ อาชีพ และอายุที่แตกต่างกัน หลังจากที่ได้ทำความรู้จักก็ได้อธิบายแผนงานของเธอ โดยให้แต่ละคนได้แบ่งปันภาพถ่าย 1 ใบ และเล่าถึงเรื่องราวของภาพนั้น ซึ่งเฉิง ลู่ฉี่ได้ทำกรอบรูปด้วยมือมอบให้เป็นที่ระลึกแก่พวกเธอด้วย คุณพลอย หนึ่งในผู้หญิง 4 คน กล่าวว่า “แม้ว่าสถานที่ถ่ายภาพจะไม่ใช้วัดที่ญี่ปุ่นจริงๆ แต่สิ่งที่ดีที่สุดคือการเพลิดเพลินไปกับความสุขในช่วงเวลานั้นกับครอบครัว” เมื่อเฉิง ลู่ฉี่ได้ฟังเรื่องราวดังกล่าวก็รู้สึกทันทีว่า "สถานที่นั้นไม่สำคัญ แต่สิ่งสำคัญที่สำคัญคือคุณอยู่กับใคร" ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนจำเป็นต้องได้รับการเชื่อมต่อ และคอยรักษามันไว้ผ่านสื่อบางอย่าง ซึ่งอาจจะเป็นสถานที่ ภาพยนตร์ หรือหัวข้อการสนทนา

เฉิง ลู่ฉี่มีความต้องการที่จะขยายขอบข่ายแผนงาของเธอในอนาคต โดยการ เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ของผู้หญิงที่ด้อยโอกาสหรือผู้สูงอายุในประเทศไทย หรือหน่วยงานที่ดูแลผู้หญิงจากผู้หญิงทั้ง 4 คน ให้เสียของหญิงเองเชียตะวันออกเฉียงใต้ระดับล่างได้ดังขึ้น เพื่อให้พวกเธอสามารถ "ทำตามความสนใจ อุดมการณ์ และความเชื่อของตนเอง" เดินตามเส้นทางของตนเองตามที่ใจต้องการ