ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ด้วยการเลื่อนอายุในการมีบุตรและปัญหาภาวะมีบุตรยากที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้คู่สมรสมากขึ้นเลือกเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์เพื่อเติมเต็มความปรารถนาในการมีบุตร อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ไม่เหมาะสมสำหรับทุกคน และมีข้อกำหนดและข้อจำกัดต่างๆ กฎหมายเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ได้ระบุชัดเจนว่าเทคโนโลยีนี้จำกัดไว้สำหรับคู่สมรสที่มีภาวะมีบุตรยากเท่านั้น และเน้นย้ำถึงหลักจริยธรรมและข้อบังคับทางกฎหมาย ห้ามไม่ให้บุคคลที่ยังไม่ได้แต่งงาน พ่อแม่เลี้ยงเดี่ยว หรือคู่รักเพศเดียวกันใช้เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ นอกจากนี้ เทคโนโลยีเช่น การผสมเทียมและการปฏิสนธินอกร่างกาย (IVF) ต้องดำเนินการในสถานพยาบาลที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น ผู้บริจาคและคู่สมรสที่เข้ารับการรักษาต้องผ่านการตรวจและประเมินทางจิตใจและร่างกายอย่างละเอียดก่อนการผ่าตัดเพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยและการปฏิบัติตามจริยธรรม
คู่สมรสมากขึ้นเรื่อยๆ เลือกเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์เพื่อเติมเต็มความปรารถนาในการมีบุตร (ภาพ / ได้รับความอนุเคราะห์จาก Heho Health)
อัตราความสำเร็จของเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์จะลดลงตามอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ผู้หญิงมีอายุเกิน 35 ปี ซึ่งโอกาสในการตั้งครรภ์และคลอดบุตรจะลดลงอย่างมาก และความเสี่ยงในการแท้งบุตรจะเพิ่มขึ้น คู่สมรสที่รับการรักษาควรคว้าโอกาสทองในการมีบุตรและเข้ารับการรักษาโดยเร็ว นอกจากนี้ การบริจาคไข่หรืออสุจิจะต้องเป็นไปตามเงื่อนไขบางประการ เช่น อายุ สุขภาพ เป็นต้น และต้องบริจาคโดยไม่คิดค่าตอบแทน การขายหรือใช้บริจาคสำหรับบุคคลเฉพาะจะต้องห้ามเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาด้านจริยธรรม
สำหรับเด็กที่เกิดจากเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ กฎหมายกำหนดว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางกฎหมายระหว่างผู้บริจาคและเด็ก และเด็กถือเป็นบุตรตามกฎหมายของคู่สมรสที่รับการรักษาเพื่อรับรองสถานะทางกฎหมายของพวกเขา หากคู่สมรสได้รับเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ด้วยวิธีการฉ้อโกง พวกเขาจะต้องยื่นฟ้องเพื่อปฏิเสธความเป็นบิดามารดาภายในหกเดือนหลังจากพบการฉ้อโกง โดยสรุป เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์เกี่ยวข้องกับประเด็นทางกฎหมาย จริยธรรม และการแพทย์ที่ซับซ้อน ซึ่งควรดำเนินการอย่างระมัดระวังภายใต้สถานพยาบาลที่เป็นมืออาชีพและกฎระเบียบทางกฎหมาย เพื่อให้แน่ใจว่ามารดาและบุตรมีสุขภาพดีและครอบครัวมีความสุข
