โรคพาร์กินสัน (PD) เป็นโรคความเสื่อมของระบบประสาทที่พบได้บ่อยเป็นอันดับสองรองจากโรคอัลไซเมอร์ เนื่องจากหลายคนขาดความเข้าใจ เมื่อได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน ไม่ว่าจะเป็นตัวเองหรือสมาชิกในครอบครัว หลายคนมักรู้สึกว่าชีวิตเปลี่ยนจากสีสันเป็นขาวดำ อย่างไรก็ตาม แพทย์กล่าวว่าโรคพาร์กินสันไม่น่ากลัวขนาดนั้น ยาปัจจุบันและการผ่าตัดสามารถชะลอการลุกลามของโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้ผู้ป่วยสามารถรักษาคุณภาพชีวิตและการทำงานได้
ดร.เฉิน ซินหยวน ผู้อำนวยการศูนย์รักษาและวิจัยโรคพาร์กินสันและความผิดปกติของการเคลื่อนไหวที่โรงพยาบาลฮวาเหลียน ตือจี้ เน้นว่าโรคพาร์กินสันเป็นโรคความเสื่อมของระบบประสาทเพียงโรคเดียวที่สามารถควบคุมได้ในระยะยาวด้วยยา ผู้ป่วยสามารถรักษาคุณภาพชีวิตได้สูงผ่านการรับประทานยาเป็นประจำและการรักษาด้วยการผ่าตัด ผู้ป่วยจำนวนมากมีอาการรุนแรงขึ้นเนื่องจากไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์ในการใช้ยา ยิ่งโรคพาร์กินสันมีความรุนแรงมากเท่าใด ประสิทธิภาพของยาก็จะยิ่งชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น
อาการสั่นเป็นหนึ่งในอาการของโรคพาร์กินสัน (ภาพ/ให้โดย Heho Health)
เมื่อโรคดำเนินไปถึงระยะกลางถึงปลาย และประสิทธิภาพของยาลดลง ทำให้เกิดความผันผวนหรือเกิดความผิดปกติของการเคลื่อนไหวจากยา อาจพิจารณา "การกระตุ้นสมองส่วนลึก (DBS)" การผ่าตัด DBS เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีประวัติโรคมานานกว่า 5 ปีและตอบสนองต่อการรักษาด้วยเลโวดอปาได้ดี การผ่าตัดเกี่ยวข้องกับการฝังสายอิเล็กโทรดเข้าไปในบริเวณเฉพาะของสมองเพื่อควบคุมสัญญาณกิจกรรมที่ผิดปกติของสมองและควบคุมอาการเคลื่อนไหว
นอกจาก DBS แล้ว วิธีการผ่าตัดอื่นๆ เช่น Pallidotomy ไม่ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายอีกต่อไปเนื่องจากมีความเสี่ยงสูงกว่าและไม่สามารถลดการใช้ยาได้ การผ่าตัด DBS มีข้อดีหลายประการ รวมถึงความครอบคลุมของประกันสุขภาพ การปรับปรุงอาการสั่นและแข็งทื่อได้อย่างมีประสิทธิภาพ ความเป็นไปได้ในการผ่าตัดแบบทวิภาคี และลดปริมาณยาที่ใช้ อย่างไรก็ตาม DBS ไม่ใช่การรักษาและไม่สามารถขจัดอาการของโรคพาร์กินสันได้อย่างสมบูรณ์
ตราบใดที่ผู้ป่วยทานยาตามที่แพทย์สั่งและออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ พวกเขาก็สามารถควบคุมโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ (ภาพ/ให้โดย Heho Health)
แม้จะเป็นเช่นนี้ DBS ยังคงเป็นวิธีการรักษาที่ต้องการมากที่สุดสำหรับโรคพาร์กินสัน ดร.เฉิน ซินหยวน แนะนำให้ผู้ป่วยเลือกวิธีการรักษาที่ได้รับการรับรองและหลีกเลี่ยงการแสวงหาวิธีการรักษาที่มีราคาแพงโดยไม่ผ่านการรับรอง เช่น การปลูกถ่ายสมองตัวอ่อนและการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า โดยทำตามคำแนะนำของแพทย์ในการใช้ยาและออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องเป็นประจำ ผู้ป่วยสามารถควบคุมสภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพและปรับปรุงคุณภาพชีวิต
