0613.jpg)
เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดทำให้ไต้หวันต้องเจอกับวิกฤตการขาดแคลนแรงงานอย่างหนัก โดยเฉพาะในภาคอุตสาหกรรมการดูแลระยะยาวของไต้หวัน ที่ต้องพึ่งพาผู้ดูแลชาวอินโดนีเซียเป็นอย่างมาก ทำให้นายจ้างที่ต้องการบริการดูแลระยะยาวเกิดความลำบากยิ่งขึ้น เนื่องด้วยในขณะนี้ไต้หวันเจอกับสถานการณ์การแพร่ระบาดอย่างหนัก ทำให้การดำเนินการเข้ามาทำงานของแรงงานชาวต่างชาติเกิดความล้าช้า อีกทั้งต้องเตรียมเอกสารหรือมีขั้นตอนที่ซับซ้อนมากขึ้น ทำให้ต้นทุนในการเดินทางมาทำงานพุ่งสูงตามไปด้วย ต่อมายังมีนายจ้างภาคอุตสาหกรรมโรงงานมายื่นขอเสนอจ้างแรงงานผู้ดูแลด้วยค่าตอบแทนที่สูง ทำให้แรงงานหลายคนย้ายไปทำงานภาคอุตสาหกรรมโรงงาน ทั้งนี้จึงทำให้แรงงานผู้ดูแลขาดแคลนมากขึ้นไปอีก
กระทรวงแรงงานระบุด้วยว่า เมื่อปีที่แล้วแรงงานผู้ดูแลย้ายไปทำงานในโรงงานไม่ถึง 300 คน แต่ในเดือนมกราคมปีนี้มีคนเปลี่ยนงานถึง 247 คน โดยกระทรวงแรงงานจะออกนโยบาย "ห้ามพนักงานดูแลเปลี่ยนไปทำงานโรงงานของภาคอุตสาหกรรม"
แรงงานผู้ดูแลผู้ป่วยหรือผู้ดูแลผู้สูงอายุในไต้หวัน นอกจากจะทำงานหนักจนไม่มีเวลาส่วนตัวหรือไม่มีเวลาพักผ่อนแล้ว บางทียังถูกล่วงละเมิดทางเพศอีกด้วย เนื่องจากต้องไปทำงานในบ้าน ซึ่งถือเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ทำให้มีการถูกลวนลามได้ง่าย ที่สำคัญที่สุดคือเงินค่าตอบแทนต่ำ รวมถึงการไม่ได้รับการดูแลจากสวัสดิการทางสังคมที่ครอบคลุม
เมื่อเปรียบเทียบเงินเดือนพื้นฐานของแรงงานต่างชาติ สำหรับแรงงานต่างชาติภาคสวัสดิการสังคม (ผู้ดูแล) มีรายได้เพียง 17,000 ดอลลาร์ใหม่ไต้หวัน และแรงงานต่างชาติภาคอุตสาหกรรมโรงงานมีรายได้ 24,000 ดอลลาร์ใหม่ไต้หวัน และแรงงานต่างชาติในภาคอุตสาหกรรมยังได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายมาตรฐานแรงงาน โดยมีการปรับขึ้นเงินเดือนในทุกปี แต่แรงงานต่างชาติภาคสวัสดิการสังคม (ผู้ดูแล) ไม่ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายมาตรฐานแรงงาน ประกอบกับเหตุผลข้างต้น จึงไม่น่าแปลกใจที่แรงงานส่วนใหญ่ต้องการที่จะเปลี่ยนงาน หากสภาพการทำงานของแรงงานต่างชาติภาคสวัสดิการสังคมไม่ได้รับการแก้ไขทันเวลา ในอนาคตการเปลี่ยนงานอาจเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
TIWA ยังชี้ให้เห็นว่า การดูแลที่มีคุณภาพ จะต้องทำโดยคำนึงถึงสิทธิของบุคคลที่ได้รับการดูแลและผู้ให้บริการดูแลจึงจะดำเนินการไปได้ด้วยดี สำหรับค่าตอบแทนของผู้ดูแลที่ต่ำนี้ควรได้รับการปรับปรุงอย่างด่วน เมื่อเผชิญกับปัญหาการขาดแคลนแรงงาน รัฐบาลควรให้เงินอุดหนุนครัวเรือนที่มีรายได้น้อยและรายได้ปานกลาง เพื่อสามารถเพิ่มเงินเดือนให้แก่แรงงานต่างชาติได้ อีกทั้งควรหารือกับกระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการ เพื่อจัดหาสถานที่พักผ่อนและให้บริการที่บ้านมากขึ้น พร้อมรณรงค์ลดชั่วโมงการทำงานสำหรับแรงงานต่างชาติด้วย
