โรคสมาธิสั้น (ADHD) เป็นปัญหาพฤติกรรมที่พบได้บ่อยในเด็ก มีลักษณะอาการคือ ขาดสมาธิ อยู่ไม่นิ่ง และมีพฤติกรรมหุนหันพลันแล่น ADHD ไม่ได้หมายถึงผลการเรียนที่ไม่ดีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงปัญหาด้านการเรียนรู้และการควบคุมพฤติกรรมอีกด้วย บทความนี้จะช่วยให้ผู้ปกครองเข้าใจถึงสาเหตุ อาการ และวิธีการรักษา ADHD ผ่าน 9 คำถามและคำตอบ
ประมาณ 7% ของเด็กในไต้หวันมีอาการสมาธิสั้น (ADHD) (ภาพจาก Heho Health)
ประการแรก สาเหตุของ ADHD มีความซับซ้อน โดยหลักๆ เกี่ยวข้องกับพันธุกรรม การพัฒนาสมองผิดปกติ ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม และความเครียดในชีวิต ADHD ไม่ได้เกิดจากปัญหาการเลี้ยงดู แต่เกิดจากการพัฒนาที่ช้ากว่าในบางส่วนของสมอง โดยในไต้หวันมีเด็กประมาณ 7% ที่เป็น ADHD
อาการทั่วไปของ ADHD แบ่งออกเป็น "ขาดสมาธิ" และ "อยู่ไม่นิ่ง-หุนหันพลันแล่น" ขาดสมาธิจะประกอบไปด้วยการไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ง่าย ลืมสิ่งต่างๆ บ่อย ในขณะที่อยู่ไม่นิ่ง-หุนหันพลันแล่นจะแสดงออกด้วยการนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ พูดมาก และไม่สามารถรอคิวได้ หากเด็กมีอาการดังกล่าวอย่างต่อเนื่องทั้งที่โรงเรียนและที่บ้านนานกว่า 6 เดือน ผู้ปกครองควรปรึกษาแพทย์เพื่อทำการประเมิน
นอกจากปัญหาพฤติกรรมแล้ว เด็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น ADHD อาจประสบปัญหาด้านโภชนาการ เช่น ขาดสารอาหาร โลหิตจาง และภูมิแพ้ การจัดการอาการเหล่านี้อย่างเหมาะสมจะช่วยบรรเทาความอยู่ไม่นิ่งได้
เด็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น ADHD มักมีปัญหาการขาดสารอาหาร (ภาพจาก Heho Health)
การรักษา ADHD ประกอบด้วยการรักษาด้วยยา การบำบัดพฤติกรรม การบำบัดทางจิต และการออกกำลังกาย การรักษาด้วยยาสามารถควบคุมปัญหาด้านความสนใจและพฤติกรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่อาจมีผลข้างเคียง เช่น เบื่ออาหารหรือมีปัญหาการนอนหลับ ผู้ปกครองควรพูดคุยกับแพทย์เพื่อหาทางเลือกการรักษาที่ดีที่สุดสำหรับเด็ก นอกจากนี้ การออกกำลังกาย เช่น ว่ายน้ำและวิ่งจ๊อกกิ้ง สามารถส่งเสริมพัฒนาการของสมอง ทำให้อารมณ์คงที่ และมีประโยชน์อย่างมากสำหรับเด็กที่เป็น ADHD
สรุปแล้ว ADHD ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว ด้วยการรักษาและการสนับสนุนที่เหมาะสม การเรียนรู้และพฤติกรรมของเด็กสามารถพัฒนาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผู้ปกครองควรให้ความสนใจต่อพฤติกรรมของเด็กในชีวิตประจำวันและขอคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญได้ทันทีหากมีความกังวล
