ศูนย์ความรู้ทั่วไปและห้องสมุดมหาวิทยาลัยเกาหยวนได้ใช้เวลาเปิดภาคการศึกษาสัปดาห์แรกเชิญคุณหลิ๋น ตี้ตี้ (林娣蒂)อาจารย์ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ชาวอินโดนิเซีย และนักศึกษาชาวอินโดนิเซียมาร่วมกันทำอาหารอินโดนิเซียโดยใช้ห้องครัวฮาลาลในหอพักนักศึกษาของโรงเรียน และแบ่งปันให้เพื่อน อาจารย์ รวมถึงชาวบ้านที่อยู่ในชุมชนใกล้ๆ ได้ลองรับประทาน
ที่ผ่านมา ห้องสมุดของทางมหาวิทยาลัยได้โปรโมทหนังสือที่มีหัวข้อเกี่ยวกับอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ หนังสือ บ้านเกิดบนโต๊ะอาหาร (餐桌上的家鄉)：อาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเรื่องราวของเธอ ซึ่งมีตัวละครหลักคือ หลิ๋นตี้ตี้ ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ชาวอินโดนิเซียที่มีบ้านเกิดอยู่ที่เกาะชวา ซึ่งปัจจุบันทำหน้าที่ให้คำปรึกษานักศึกษาอินโดนิเซียอยู่ที่ศูนย์แลกเปลี่ยนระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยเกาหยวน
โดยในวันดังกล่าว อาจารย์หลิ๋นได้เตรียมเครื่องเทศหลากหลายชนิด เช่น ขมิ้น ตะไคร้ และใบเตย เป็นต้น และอธิบายว่า ลมมรสุม กระแสน้ำในมหาสมุทร และการทำการเกษตร ทำให้แต่ละพื้นที่มีอาหารการกินที่แตกต่างกัน บวกกับอิทธิพลของวัฒนธรรมประวัติศาสตร์ และปัจจัยทางศาสนา ก็ทำให้วัฒนธรรมอาหารอินโดนิเซียในแต่ละพื้นที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
โดยผู้ที่ได้ทานอาหารต่างรู้สึกว่าอาหารของอินโดนิเซียส่วนมากมีรสชาติที่เผ็ดร้อน ซึ่งมี 2 เหตุผลหลักๆ คือ 1. อินโดนิเซียเป็นแหล่งเพาะปลูกเครื่องเทศ และ 2. สภาอากาศของอินโดนิเซียนั้นค่อนข้างร้อนชื้นอยู่แถบเส้นศูนย์สูตร ดังนั้นผู้คนจึงนิยมทานอาหารที่มีรสเผ็ดร้อน เพื่อให้เหงื่อออก
นอกจากนี้ เพื่อให้นักศึกษาและอาจารย์ได้เรียนรู้มารยาทการทานอาหารของชาวอินโดนิเซีย อาจารย์หลิ๋นได้สาธิตการทานอาหารของชาวอินโดนิเซียด้วยมือ ทำให้นักศึกษาได้ลองทานอาหารโดยใช้มือเป็นครั้งแรก
นางไช่ หุ้ยเจิน (蔡慧珍) อาจารย์ประจำศูนย์ความรู้ทั่วไปกล่าวว่า หลายปีมานี้ นักศึกษาต่างชาติ และผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ต่างนำพาอาหารบ้านเกิดมาไต้หวันด้วย และค่อยๆ หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา จนกลายเป็นส่วนหนึ่งวัฒนธรรมได้หวันที่ขาดไม่ได้
